Dante/Blake/Baudelaire

U nizu Eliotovih književnoteorijskih i književnokritičkih eseja o naravi i vrijednosti književnih djela ističu se četiri eseja koje je za ovu prigodu izabrao i preveo Marko Grčić.

U vrijeme posvemašnje duhovne dezorijentacije, intelektualnoga skepticizma, moralnog i religioznog agnosticizma posegnuo je Eliot za tradicijom i književnim uzorima koji su bitno oblikovali njegov osobni privatni i književni život. Rukovodeći se vlastitim, nadaleko poznatim kriterijima tradicije, impersonalnosti pjesnika, objektivnoga korelativa i disocijacije senzibiliteta, Eliot na književnim primjerima svojih uzora pokazuje da se u prosudbi književnoga djela svakako moraju uzeti u obzir i filozofska (etička) i religiozna dimenzija književnosti kao bitne odrednice književnoga stvaralaštva.