LA GRANDE DAME DE CHANSON

LA GRANDE DAME DE CHANSON

Što imaju zajedničkoga Brel, Brassens, Béart, Gainsbourg, Ferré, Carco, Macorlan...? Pjesme svih njih snimila je Juliette Gréco. Iako možda ima još pjevača sa sličnim repertoarom, Juliette Gréco od svih dijeli činjenica da su, u doba kada je pjevačica odabrala njihove pjesme, velikani poput Brela i Gainsbourga bili potpuni anonimci.

Nakon više od četvrt stoljeća, drugo zagrebačko pojavljivanje muze Saint-Germainea, dive lijeve obale ili kako već sve nisu nazivali slavnu pjevačicu, bilo je, s obzirom na zaključenje jedne velike karijere, posve logičan pogled unatrag, podsjećanje na poslijeratno pariško doba kada su intelektualci i umjetnici satima debatirali u Café de Floreu, a besane noći provodili u zadimljenim jazz-klubovima Saint-Germainea.

Juliette Gréco, simbol toga razdoblja pariške boeme, ove se večeri naklonila legendarnim imenima francuske glazbe, čije su je pjesme, izvedene bogatim baršunastim glasom punim ljepote, i proslavile. Njezina sitna pojava u egzistencijalistički crnoj haljini bila je posve u skladu s repertoarom, koji je zaista bio parada favorita – od bolne Avec le temps (Ferré), preko jedne od najljepših ljubavnih pjesama uopće, Brelove Mathilde, pa do sjajno izvedene La chanson de Prévert (Gainsbourg). Vrhunci programa pripali su pjevnoj La Javanaise, skladbi koju je Gainsbourg napisao posebno za pjevačicu, Ferréovoj živahnoj, po mjeri skrojenoj, Jolie Môme te melankoliji Brelove J’arrive.

Uz odličnu ugođajnu pratnju klavira i harmonike, Gréco je pokazala da njezin glas nije nimalo izgubio na dubini, kao ni na sposobnosti da uzburka osjećaje. Iako su mnogi u publici ostali prikraćeni za poetične priče o propalim ljubavima, smrti i gubitku, čak i uz određenu dozu patetike i manire, 82-godišnja la grande dame de chanson, nekad poznata po svojim teatralnim izvedbama, uspjela je publici decentnom, ali izražajnom gestom prenijeti svu dramatiku i jake emocije legendarnih pjesama.

Velimir Cindrić