Golgota

U Golgoti se snažno očituje Krležin intezivan politički angažman iz godina nakon Prvoga svjetskog rata; iako je struktura drame zasnovana na visokom udjelu mitsko-religijske simbolike, drama se ipak u svojoj fabularnoj osnovi bavi suprotnostima koje potresaju radnički pokret nakon Oktobarske revolucije.

Konkretno, Krleža suprotnosti gradi između prokomunističkih, crvenih sindikalista i žutih, koji odbacuju metode revolucionarne borbe ograničujući se isključivo na mirne pritiske radi ostvarenja tarifnih povlastica. Likovi Kristijana i Ksavera reprezentiraju tu kompromisersku stranu sindikalističkoga pokreta, preko njih Krleža izvrgava oštroj kritici socijaldemokratske lidere koji zbog osobnih probitaka izdaju političke ideale i klasne interese.